two years.

Trzy dni temu, tj. szesnastego września, mój już wcale niemalusieńki Olo skończył dwa latka. W tym czasie urósł bardziej niż trochę, a także przytył trochę i oczywiście zdarzyło się to w takim tempie, że nawet nie zdążyłam się obejrzeć. Mama mnie przed tym przestrzegała.. Nigdy jej nie wierzyłam, że czas tak szybko mija.. Aż do teraz. Mimo wszystko, dalej twierdzę, że dzięki Olasowi to były najlepsze lata mojego życia. Musiałam, jak każda młoda mama, przyswoić sobie w bardzo szybkim tempie ogrom wiedzy na temat takiego Malucha i od razu umieć ją wykorzystać w praktyce. Wiadomo też, że oprócz chwil szczęśliwych i radosnych zdarzały się też -na początku bardzo często- chwile załamania. Pytania typu: Ile można tak płakać? Czemu w nocy budzi się co godzinę? Nie mógłby pospać chociaż dwie? I najważniejsze - czemu już nie jest tak jak kiedyś? Były na porządku dziennym. Wydaje mi się, że każdy początkujący rodzic zadał sobie chociaż jedno z tych pytań.. A tak naprawdę wystarczył jeden uśmiech tego Malca, żeby wszystkie wątpliwości znikały, a ja dostawałam dzięki temu 'powera' na cały dzień. Iiii uwierzcie mi - jest tak jak kiedyś - tylko ja już jestem inna. Taki mały psikus, co? 

Zostawiam Was z Naszymi fotograficznymi pamiątkami.